Rozdział 3

Wcale nie myślałam o tym, aby iść do szkoły, postanowiłam, że pojadę do centrum i pochodzę po sklepach. Pogoda była bardzo piękna, słońce grzało moja bladą skórę, lubiłam gdy jest tak na dworze w tedy nawet gdy jest się w mieście można dostrzec piękno otoczenia, w głowie ciągle kłębiły mi się słowa matki, które mówiła wczoraj przez telefon do Richa. Nie mogłam w nie uwierzyć. Byłam właśnie w połowie drogi do centrum, kiedy nagle zadzwonił mój telefon, to była Ana, pewnie martwiła się czemu nie ma mnie w szkole.

- Hej gdzie ty się podziewasz ? Jest już druga lekcja, a ciebie dalej nie ma, źle się czujesz ? - spytała zmartwionym głosem, bardzo chciałam jej powiedzieć o tym co usłyszałam, ale uznałam, że to nie jest dobra rozmowa na telefon.

- Cześć Ana. Właśnie jadę do centrum, tak ładny czerwcowy dzień nie można zmarnować siedząc w szkolnej ławce i gapić się w tablice. Może przyjedziesz tu do mnie i pogadamy, proszę ? - starałam się, aby mój głos w tym wszystkim brzmiał jak najnormalniej, ale słabo mi to wychodziło.

- No okej, zresztą wiesz, że przede mną nic nie ukryjesz słyszę, że coś jest nie tak. Więc gdzie się mamy spotkać?- ona zawsze wiedziała, jeśli coś mnie martwiło, nic nie mogłam przed nią ukryć.

- Może w Starbruck'u co o tym myślisz ?

-Jasne za jakieś 15 minut będę tam.- rozłączyła się, a ja skupiłam się na jeździe starając się wymyślić co mam jej powiedzieć o tym co wczoraj usłyszałam. W radiu właśnie leciała piosenka Ariany Grande ,,Problem". Jak widać nawet gwiazdy w swym życiu maja problemy, bo coś musiało ja zainspirować do napisania takiej piosenki. Podjechałam samochodem pod kawiarnię i zagasiłam silnik, weszłam do środka. Wnętrze było urządzone bardzo nowocześnie, stoły pyły koloru miodowej olch, a ściany brązowe. Znalazłam stolik przy oknie i zajęłam miejsce czekając na Ane. Pięć minut potem pojawiła się, miała na sobie Białą sukienkę do kolan na ramiączkach, a włosy upięte w luźny kok, gdzieniegdzie wychodziły niesforne kosmyki. Pomachała mi i usiadła przy stoliku.

- Hej . To musi być bardzo ważny powód, skoro nie poszłaś do szkoły, co ? - w jej oczach można było dostrzec troskę oraz zrozumienie.

- Hej. Tak ostatnio się dowiedziałam coś  ciekawego, o moim ojcu.

- To mów, będę starała się tobie w tym pomóc jak tylko będę mogła - uśmiechnęła się ciepło a ja odwzajemniłam uśmiech.

- Dobra , tylko może najpierw skocze po coś do picia. Co chcesz kawę czy herbatę albo coś innego ?- spytałam.

-Weź mi latte.

- Dobrze zaraz wrócę - szybkim krokiem podeszłam do lady. Była mała kolejka więc musiałam trochę poczekać. Rozglądałam się po sali, gdy naglę moim oczom ukazał się Liam. Co on tu robi? Nie powinien być w tej chwili w szkole ? Podeszłam do niego, z zaciekawieniem wpatrując się w jego twarz z nadzieja, że znajdę tam jakiekolwiek wytłumaczenie, ale nic z tego na niej nic się nie rysowało. Lekko się uśmiechnął mówiąc :

- Cześć Lex, a ty nie powinnaś być teraz w szkole ? - mój wzrok napotkał jego niebieskie oczy.

- Hej, to samo pytanie powinnam zadać tobie- wesoło się uśmiechnęłam , lecz nie zapomniałam o jego nie zapowiedzianej wizycie i o tym skąd miał mój adres.

- Ja postanowiłem nie marnować tak pięknego dnia jak ten na siedzenie w szkole. Może się przejdziemy tam obok jest mały park ? - znowu się uśmiechnął i na jego twarzy pojawiły się dołeczki w tej chwili wyglądał naprawdę słodko, ale zaraz skarciłam siebie w myślach , że znam go dopiero dwa dni i nic o nim nie wiem, nie powinnam się zakochiwać.

- Wiesz nie mogę, jestem tu z Aną, nie mogę jej zostawić...

- No proszę, chcę tylko porozmawiać i to zajmie chwilkę , nic się nie stanie jak poczeka parę minut. To jak ? - nie mogłam oprzeć się pokusie spędzenia dłuższej chwili z Liamem.

- No dobra, ale to dosłownie na chwilę. Poczekaj tu idę jej to powiedzieć.- nonszalancko się uśmiechnął a ja podeszłam do Any.

- Hej, przepraszam, ale przed chwila spotkałam Liama i prosił minie abym z nim na chwilę poszła się przejść, mogę ? - spytałam błagalnie przyjaciółkę maja nadzieję, że się nie zezłości.

- No ale miałyśmy pogadać..

- Wiem, ale proszę to zajmie chwilę. Zaraz wrócę.- zrobiłam minę szczeniacka, sądząc, że może mi trochę ulegnie.

- No dobra, ale nie zapomnij, że ja tu na ciebie czekam- uśmiechnęła się.

- Dziękuje! Na pewno zaraz wrócę przecież wytrzymasz kilka minut beze mnie- też się do niej uśmiechnęłam i ruszyłam w stronę Liama.

- A więc chodźmy mamy chwilę, Ana się zgodziła.- otworzył mi drzwi i puścił pierwszą jak prawdziwy dżentelmenem a takich facetów nie spotyka się na co dzień. Poszliśmy chodnikiem w stronę rozpościerającego się przed nami parku. Pamiętam jak kiedyś poszłam tam razem z ojcem,kiedy miał dla nas więcej czasu niż teraz i puszczaliśmy kaczki. Mimo, że mi to nie wychodziło lubiłam ta zabawę. Korony drzew rzucały cień dając chłodny powiew wiatru w taki upalny dzień ja ten.

- To o czym chciałeś ze mną porozmawiać ? - spytałam patrząc mu w oczy.

- Wiesz..- nagle poczułam jak ktoś łapie mnie za ramiona i zakrywa czymś oczy. Nie zdążyłam złapać oddechu kiedy poczułam jak usuwam się na ziemie. Usłyszałam szarpaninę. To był Liam. "Co to ma być do cholery!" Krzyczałam w środku dławiąc się własnymi myślami. Mój przeciwnik chyba potraktował mnie ulgowo i kiedy tylko ścisk nie był już taki mocny kopnęłam go z całej siły i wyrwałam się z objęć przestępcy. odkryłam oczy i zobaczyłam jak Liam leży w wielkiej plamie krwi a jakiś facet w kominiarce związuje mu ręce.

-Ratunki! Liam! Puść go!- Nie czekając ani chwili rzuciłam się na niego. Odepchnęłam od Liama i jakimś ciężkim przedmiotem uderzyłam z całej siły w brzuch. Mężczyzna aż się zatoczył. - Pomocy! - Krzyczałam w niebo głosy ale nikt mnie nie słyszał.Nagle kontem oka zobaczyłam jak rusza w moją stronę wściekły. "Szlak, uderzyłam za lekko" Pomyślałam w myślach. Rzucił się na mnie i wyrwał mi moją jedyną broń. Złapał za ręce i przydusił do ziemi. Kopałam i krzyczałam ale mnie zakneblował. Kiedy już miałam prawie związane ręce wyrwałam się z uścisku. Złapałam za kamień i uderzyłam go z całej siły w głowę. Udało się. Upadł na ziemię. Nie mogłam zostawić tu Liama, pod biegłam do niego sprawdzając puls i na szczęście żyje. Odetchnęłam z ulgą. Wyciągnęłam z kieszeni telefon aby zadzwonić po pomoc kiedy nagle dostałam czymś w głowę. Zapomniałam o drugim mężczyźnie, którego odepchnęłam od siebie na początku. O nie. Nagle świat zawirował a ja nie mogłam wydusić z siebie ani słowa. Czułam jak moja krew pulsuje mi w żyłach i jak wypływa strumieniem  z mojej głowy. Nagle usłyszałam głos Any wydobywający się z mojego telefonu. O dzięki Bogu przez przypadek do niej zadzwoniłam.

-Lex gdzie ty jesteś? Ile można czekać?

-Ana pomocy. - Wydobyłam resztki mojej siły na te dwa słowa.

-Co? Lexie cholera gdzie ty jesteś? Co to ma niby być? - Po tych słowach mój nowy iphone został rozdeptany. Moja głowa bolała mnie coraz bardziej, wszystko zaczęło się kręcić. Zapadałam w mrok i nie mogłam nic na to poradzić. Ostatni co zobaczyłam to to, że Liam się ruszył i powoli zaczął wstawać.

-Li.- Powiedziałam odpływając ale mając nadzieję, że wezwie pomoc i ten koszmar się skończy. Potem od razu odpłynęłam w najgłębszą czerń mojego umysłu.

     Obudziłam się z bólem w całym ciele. Jestem w jakimś pokoju bez okien. Cały jest czarny i strasznie chłodny. Wszędzie widzę krew. Jak zgaduję moją. Czuje się fatalnie a moja głowa zaraz wybuchnie. Po chwili orientuję się, że moje ręce są związanie. "O nie, to się stało naprawdę!" Krzyczę z całych sił o pomoc ale nikt nie nadchodzi. Co ja mam robić?  Nie chcę płakać, muszę się wydostać ale jak? I co z Liamem. Pewnie nie udało mu się uciec i też mu coś zrobili. Matko czego oni ode mnie chcę. Nagle widzę strumyk światłą, otwierają się drzwi i przez nie wchodzi Liam lekko zakrwawiony. Jest przygnębiony ale ja jestem szczęśliwa jak dziecko mam ratunek ale ku mojemu zdziwieniu on po prostu staje naprzeciwko mnie i się patrzy.

-Liam pomóż mi.-Mamroczę resztką sił jakie we mnie zostały ale on stoi wryty jak kołek. -Liam!-Warczę.

-Przepraszam, ja musiałem to zrobić. Mam nadzieję, że kiedyś mi wybaczysz. - Po tych słowach wchodzi z pomieszczenia i zamyka ogromne betonowe drzwi na klucz.

* Nowe rozdziały będą pojawiały się od piątku do niedzieli. 
Koniec rozdziału trzeciego. Pozdrawiamy Niki i Cat ♥.